6 maart 2021

Bent u juridisch eigenaar van het paard? Of toch niet?

De paardenwereld is in meerdere opzichten een bijzondere wereld op zich. Mensen delen dezelfde passie, zijn op een bepaalde wijze betrokken bij paarden en er wordt veel gehandeld in ‘goed vertrouwen’.

Aan de ene kant maakt dit het handelen in deze wereld praktisch, en aan de andere kant kan het voor allerlei juridische geschillen zorgen. Alleen al vaststellen wie nu het eigendom van het paard heeft kan voor de nodige hoofdbrekens zorgen. Wie de eigendom heeft staat, zoals de praktijk uitwijst, vaak ter discussie en laat zich zeker bij meerdere betrokkenen niet gemakkelijk vaststellen. Die discussie speelt niet alleen waar het gaat om de lusten van het paard, maar eveneens wanneer het gaat om wie de lasten draagt.

Op  het eerste gezicht zou je denken dat het paardenpaspoort en/of de stamboekpapieren gelden als eigendomsbewijs. Maar dit is niet het geval. Volgens het arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 21 maart 2017 stemt een eigendomsregistratie in een paardenpaspoort niet altijd overeen met de werkelijke situatie, en kan dus niet gezien worden als bewijs van eigendom (ECLI:NL:GHARL:2017:1523). Een paardenpaspoort kan immers door een ander persoon dan de eigenaar worden gehouden. Het bezit of houderschap van het paardenpaspoort is echter niet onbelangrijk wanneer aan de hand van alle omstandigheden van het geval moet worden bepaald wie de eigendom nu werkelijk heeft.

Een koopovereenkomst of contract is een deugdelijk bewijs van wie de eigendom van een paard heeft, maar hiervan wordt in de paardenwereld nog te weinig gebruik van gemaakt.

Andere omstandigheden die van belang kunnen zijn voor de vraag wie nu daadwerkelijk eigenaar is, zijn onder andere wie het paard betaald heeft, wie het paard geleverd heeft gekregen, wie het paard verzorgt, wie het paard stalling biedt en wie de daarmee gepaard gaande kosten betaalt. Voorts kan van belang zijn wie het paard feitelijk onder zich heeft. Verder speelt in familieverhoudingen vaak nog discussie of het paard middels schenking of nalatenschap is verkregen en kunnen daarbij ook omstandigheden van verjaring een rol spelen. Het is dus niet verwonderlijk dat er op het terrein van het Hippisch recht en in het bijzonder de eigendomsbepaling vaak wordt geprocedeerd tot soms de hoogste bevoegde rechter. Ook voor een rechter is het wijzen en motiveren van het vonnis vaak geen gemakkelijke kwestie.

Het is daarom van groot belang om documentatie en betaalbewijzen te bewaren of voorafgaand aan de verkrijging te laten opstellen of te laten beoordelen. Op het eerste gezicht lijkt dit wat overdreven allemaal, maar in de praktijk is dit een voedingsbodem voor de meest uiteenlopende geschillen tussen bedrijven, handelaren, particulieren en zelfs in familierelaties.

Wij adviseren onze cliënten over dergelijke vraagstukken en desnoods worden hierover procedures gevoerd. Heeft u ook vragen over de eigendom van een paard of met de eigendom samenhangende rechten en plichten, neemt u dan contact op met ons kantoor.

Auteur: Juliëtte Van der Endt